Vier Betekenissen van ‘Problem’

Op de hoek van de straat in Shkodër zit een fietsenmaker aan een wiel te sleutelen. Hij lijkt me de geknipte man om eens naar het vizier van mijn helm te kijken, waar in de Alpen een vijs uit is getrild. Bij elke bui onderweg word ik daar op onaangename wijze aan herinnerd.

Probleem? (1)

Wanneer ik met mijn helm onder de arm kom aangewandeld, steekt de man de handen in de lucht en zegt: “problem?”, als in ‘Is there a problem’? De fietshersteller is een kleine man. Hij heet Marku en zijn handdruk is stevig. Als hij verneemt dat ik een naamgenoot ben, wordt hij alleen nog meer opgewonden.  

Welk probleem? (2)

Daarna kijkt hij naar de helm onder mijn arm en vraagt: ”Problem?”, als in ‘Whats’ the problem.’ Ik toon hem het loshangende vizier en vanaf dan is de zaak uit mijn handen. Want Marku ontplooit vanaf nu een wervelende activiteit. Nadat hij snel een oog heeft geworpen op de zaak, grijpt hij in een bak waar zeker vijftig verschillende vijzen en moeren liggen naar een exemplaar dat misschien wel past in het gaatje dat de vijs heeft achtergelaten die uit mijn helm is getrild. Hij gaat de vijs meteen te lijf met een slijpschijf om ze tot de juiste proporties te herleiden. De gensters springen daarbij tot op de straat, een lasbril vindt Marku overbodig. Daarna probeert hij de vijs in mijn helm te draaien, wat niet lukt. Na enig binnensmonds Albanees gevloek moet de volgende vijs eraan geloven, weer zonder het gewenste resultaat. Er zijn duidelijk ingrijpender  maatregelen vereist en die komen eraan onder de vorm van een boor, waarmee Marku het gat in de helm uitboort. Daar gaat de volgende vijs erin. Weer niks. Nu is het genoeg geweest: Marku monteert een grotere boor in zijn boormachine daarmee gaat hij zodanig tekeer dat er vanalles uit de helm vliegt en er nu een gat is ontstaan waar ik mijn pink in kan steken.

Big problem (3)

Marku slaakt een diepe zucht en zegt “Problem”, als in ‘big problem.’ Duidelijk geen man van halve maatregelen, geeft hij de helm weer aan mij, trekt met een ruk het metalen rolluik van zijn fietsherstelpunt omlaag, start in één beweging zijn brommertje, sommeert mij met een vinger aan zijn oog en een blik op de drie fietsen voor zijn deur dat ik die in het oog moet houden en scheurt er vandoor.  Daar zit ik dan aan zijn handelszaak, die niet veel groter is dan een ingemaakte kast en die vol hangt met draden, schroevendraaiers, hamers, fietsbanden, slijpschijven, remgrepen, tandraderen, wielen en een ontstellende hoeveelheid rondellen, vijzen en moeren. Amper heb ik de zaak in ogenschouw genomen, of daar stopt een man op de fiets die zijn achterband wil laten oppompen. Hij wijst naar een compressor en dus pomp ik zijn band op. Op hetzelfde moment draait Marku met zijn brommer terug om de hoek van de straat, ontvangt in één beweging 1 lek (de lokale munt, 1 Eurocent) van de kerel wiens achterband ik heb opgeblazen en valt dan mijn helm opnieuw aan. Twee keer plooit de vijs die hij met één of ander instrument in de helm probeert te pompen, daarna komt de boor er nóg eens aan te pas -het gat wordt alsmaar groter- en ter afronding grijpt Marku naar een dikke rondel, een nóg dikkere vijs en draait die met een enorme schroevendraaier in mijn helm. Daarna steekt hij hem triomfantelijk omhoog en stelt met een brede grijns vast:

“No problem!” (4)

Na deze verbazingwekkende mix van vakmanschap en improvisatie ben ik maar al te blij mijn portemonnee open te trekken en de plaatselijke held te vergoeden. 

“Marku, hoeveel moet ik je?”
“No!”
“Ok, no money. Sigarets?”
“No.”
“Whisky?”
“No.”
“Women?”
“NO!!!” (armen ten hemel gespreid).

De volgende ochtend

Bij ons vertrek, de volgende ochtend, in het mooie Shkodra rijden we nog even het blokje om om Marku onze motoren te laten zien. In het deurgat van zijn zaak is hij druk bezig met een fietswiel. Eens hij door krijgt dat zijn naamgenoot zich weer meldt, nu met zijn collega-motorrijder erbij, volgt een verwelkoming en omhelzing alsof wij naaste familie zijn die terugkomen van de oorlog.

Albania, I love it.

* * *

Naschrift: Op Bezoek bij Marku

Naar aanleiding van ons artikel hierboven van 11 juni, bereikt ons onderstaand vrolijkmakend bericht van het thuisfront. Vandaar deze toevoeging op 8 augustus 2023:

Voila sé… We hebben 2 exemplaren van de GVA van 2 juli persoonlijk afgegeven aan de Marku. Die mens was oh zo content en ook heel fier natuurlijk! Veel groeten doen aan Marc en Frank! Zo ne lieve mens. Ik moest direkt mee naar zijne moto gaan zien aan den overkant van ‘t straat.   Gegroet vanuit Marku-city!

Wim, een lezer van Gazet Van Antwerpen uit Noorderwijk (Herentals), is met onze reportage uit de gazet over onze vriend Marku in Albanië (de mens die mijn helm gerepareerd heeft) spoorslags naar Albanië gereisd. Hij heeft Marku daar in zijn fietsenherstelplaats geconfronteerd met het feit dat hij in België in de gazet staat en nu nationale bekendheid in ons land geniet.
Foto van Marku en Wim mét de gazet erbij als bewijs. Nou, dat noemen wij ondernemende lezers!